Οι φυλές των ταξιδιωτών .Ανακαλύψτε τον τύπο που σας ταιριάζει για να μη βρεθείτε στις διακοπές σε λάθος τόπο με λάθος παρέα

Οι διακοπές είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήσετε στην τύχη την παρέα που θα σας συνοδεύσει. Επειδή δεν επιθυμούμε να χαθείτε μέσα στην ατελείωτη ποικιλία των σύγχρονων παραθεριστών, σας παραθέτουμε τα κυριότερα είδη τους ώστε να μπορέσετε να επιλέξετε προτού αρχίσετε το ταξίδι σας. Διότι αργότερα, όταν θα έχετε εγκλωβιστεί στο λάθος μέρος με τη λάθος συντροφιά, θα είναι πολύ αργά για να αλλάξετε οποιοδήποτε από τα δύο.

• Ο αγχωτικός

Σε κάθε ταξίδι του συμπεριφέρεται σαν να είναι το τελευταίο. Αν πάει στη Μύκονο για μία εβδομάδα, επιθυμεί να επισκεφθεί κάθε πιθανή και απίθανη παραλία, κάθε εκκλησία, κάθε εστιατόριο για το οποίο έχει γραφτεί το παραμικρό στον Τύπο και, το βράδυ, κάθε μπαρ που λειτουργεί στο νησί, συν το ότι προσπαθεί να στριμώξει και μια ημερήσια εκδρομή στη Δήλο. Γενικώς η όλη συμπεριφορά του δείχνει ότι θεωρεί εντελώς απίθανη την περίπτωση να ξαναπάει στη Μύκονο στα 40-45 χρόνια ζωής που του απομένουν ώστε να μπορέσει να επισκεφθεί την απόκρημνη παραλία την οποία δεν πρόλαβε να δει στο πρώτο ταξίδι του. Χαρακτηριστικό του είναι ότι βαριέται αμέσως μόλις εξαντλήσει τα αξιοθέατα ενός τόπου και θέλει να μετακινηθεί πάραυτα για αλλού.

Γιατί να τον συναναστραφείτε: Είναι πολύ οργανωμένος και προετοιμάζεται επιμελώς πριν από κάθε ταξίδι. Αγοράζει οδηγούς, συγκεντρώνει πληροφορίες από τους φίλους του που επισκέφθηκαν τον τόπο την τελευταία τριακονταετία, φροντίζει να μάθει τα δρομολόγια των τοπικών συγκοινωνιών και κάνει σύγκριση των τιμών των ξενοδοχείων. Εχει ένα απωθημένο ταξιδιωτικού πράκτορα από το οποίο μπορεί κάλλιστα να επωφεληθεί η παρέα του.

Γιατί να τον αποφύγετε: Είναι καταπιεστικός. Το πρωί ξυπνάει πρώτος και προσπαθεί να επιβάλει εγερτήριο στους υπολοίπους ενώ το βράδυ αρνείται επιμόνως να πάει στο εστιατόριο ή στο μπαρ της παραμονής, και ας αποκόμισαν όλοι τις καλύτερες εντυπώσεις από αυτό, γιατί «όλο στα ίδια θα πηγαίνουμε; Ας δούμε και κάτι άλλο».

• Ο ψευτοκοσμοπολίτης

Ενδημεί κυρίως στα αεροπλάνα αλλά και στα καλά ξενοδοχεία. Για ό,τι και αν συμβεί, όσο τετριμμένο και αν είναι ­ λ.χ., μια δεκάλεπτη καθυστέρηση της αναχώρησης της πτήσης ­, έχει να διηγηθεί μια αντίστοιχη ιστορία που του συνέβη όταν ταξίδευε προς Τόκιο ή Μπουένος Αϊρες. Και τη διηγείται μάλιστα με αρκούντως δυνατή φωνή ώστε να τον ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι και να πληροφορηθούν πόσο πολυταξιδεμένος είναι. Συγχρόνως παρέχει στην ομήγυρη και άσχετες αλλά προσεκτικά επιλεγμένες πληροφορίες οι οποίες έχουν ως μοναδικό σκοπό να αποδείξουν πόσο κοσμοπολίτης είναι:«Τον περασμένο μήνα, όταν πετούσα προς Νέα Υόρκη ­ όπου έμεινα στο ξενοδοχείο Waldorf Astoria ­, είχαμε 45 λεπτά καθυστέρηση». Χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν ταξιδεύει ποτέ αλλά πάντα «πετάγεται» στο Λονδίνο ή στο Παρίσι.

Γιατί να τον συναναστραφείτε: Διότι φοβάστε το αεροπλάνο και η ακατάσχετη και υπερφίαλη φλυαρία του λειτουργεί πάνω σας ως αγχολυτικό. Διότι έχει την τάση να διαμαρτύρεται έντονα και με ύφος που δεν σηκώνει ουδεμία αντίρρηση όταν η εξυπηρέτηση υπολείπεται ελάχιστα του ιδανικού· έτσι μαζί με τον βασιλικό (τον ίδιο) θα ποτιστεί και η γλάστρα (εσείς) καθώς θα αποζημιώνεται με το παραπάνω για την αδικία που διαπράχθηκε εις βάρος του.

Γιατί να τον αποφύγετε: Διότι βαριέστε να ακούτε τις ταξιδιωτικές περιπέτειές του, οι οποίες συνήθως μόνο ενδιαφέρουσες δεν είναι. Διότι η δυνατή φωνή του σας κάνει να αισθάνεστε άσχημα και να φοβάστε μήπως οι κατ' ανάγκην ωτακουστές σάς κατατάξουν στην ίδια ματαιόδοξη κατηγορία.

• Ο εραστής της ταλαιπωρίας

Προτιμά ασυζητητί τις πιο φτωχές από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου τίποτε δεν λειτουργεί, από προορισμούς όπως η Ελβετία, όπου τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Εννοείται ότι προγραμματίζει όσο το δυνατόν λιγότερα από το ταξίδι του για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες να ταλαιπωρηθεί. Βιώνει καθετί που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα ­ ένα λεωφορείο που χαλάει στη μέση του πουθενά, επίθεση από βδέλλες στη μέση της ζούγκλας ­ ως προσωπική επιβράβευση. Μη έχοντας καμία συναίσθηση για τους ντόπιους που επιθυμούν την εξέλιξη, οδύρεται όταν μαθαίνει ότι σε μία περιοχή που εξυπηρετούνταν από χωματόδρομους (αν δεν είχε βρέξει) κατασκευάστηκε ένας σύγχρονος δρόμος. Χαρακτηριστικό του είναι ότι ύστερα από κάθε ταξίδι φιλοδωρεί τους φίλους του με επικές διηγήσεις βασάνων, διανθισμένων όμως με ευχάριστες εκπλήξεις.

Γιατί να τον συναναστραφείτε: Διότι παραμένει απτόητος ό,τι και αν συμβεί και διαθέτει απαράμιλλη ικανότητα να βλέπει την καλή πλευρά των δυσάρεστων γεγονότων. Διότι η ταλαιπωρία μεταφράζεται σε αξέχαστες αναμνήσεις. Διότι η περιπετειώδης πλευρά του συχνά του επιτρέπει να μην παραμένει αποστειρωμένος παρατηρητής αλλά να γνωρίζει εις βάθος την κουλτούρα του τόπου που επισκέπτεται.

Γιατί να τον αποφύγετε: Διότι ενίοτε το να πλησιάσει την κουλτούρα του εκάστοτε τόπου σημαίνει συγχρόνως το να πλησιάσει τον θάνατο. Είναι επίσης υπερβολικός: επιλέγει (για λόγους ιδεολογίας και όχι οικονομικούς) το πενταήμερο και δυνητικά επικίνδυνο ταξίδι με το λεωφορείο αντί μιας δίωρης, άνετης πτήσης με το αεροπλάνο. Διότι η ταλαιπωρία απαιτεί άφθονο χρόνο και εσείς δεν διαθέτετε παρά τη σύντομη ετήσια άδεια σας για να γνωρίσετε την αχανή Κίνα.

• Ο «αλητοτουρίστας»

Ο ιδανικός «αλητοτουρίστας» της δεκαετίας του '90 ενσαρκώνεται στο βιβλίο «Η παραλία» του Αλεξ Γκάρλαντ: αναζητεί επιμόνως την ηδονή στο Κο Παν Γκαν της Ταϊλάνδης (ή στην Γκόα της Ινδίας ή στο Μπαλί της Ινδονησίας). Αποτελεί τη φυσική εξέλιξη των προκατόχων του τίτλου της δεκαετίας του '60, αν και αυτοί τον υποτιμούν παριστάνοντας ότι αγνοούν το γεγονός πως τα κίνητρά τους ήταν τα ίδια και τα αυτά: η αναζήτηση του παραδείσου σε απομακρυσμένες γωνιές της γης. Η σημερινή πραγματικότητα όμως τον προσγειώνει απότομα: αντί για τον παράδεισο, βρίσκεται σε ένα «γκέτο τουριστών» στο οποίο οι ντόπιοι έχουν παραμερίσει τη δική τους κουλτούρα για να προσφέρουν ό,τι ζητάει ο Δυτικός ­ πίτσα, μπίρα, βιντεοταινίες, μουσική τέκνο. Χαρακτηριστικό του είναι ότι συχνά δεν αντιλαμβάνεται την γκετοποίησή του.

Γιατί να τον συναναστραφείτε: Διότι γνωρίζει καλά ποιες περιοχές πέφτουν και ποιες ανεβαίνουν στο χρηματιστήριο του νεανικού τουρισμού. Γνωρίζει λ.χ. ότι «η Αντζούνα της Γκόα δεν λέει πια· να πάμε στην Γκοκάρνα της διπλανής Καρνατάκα». Είναι επίσης πληροφορημένος στην εντέλεια για το πού γίνονται πάρτι υπό το φως της πανσελήνου σε αυτές τις περιοχές.

Γιατί να τον αποφύγετε: Διότι οι σημερινοί «αλητοτουρίστες» ελάχιστα διαφέρουν από τον μέσο πελάτη των οργανωμένων ταξιδιών: αμφότεροι είναι εξίσου απομακρυσμένοι από την πραγματικότητα του τόπου που επισκέπτονται. Διότι η μεγάλη συγκέντρωση νεανικού τουρισμού οδηγεί απαρεγκλίτως στη μαζικοποίηση: εκεί όπου στο παρελθόν πήγαιναν οι Μπιτλς την εποχή των εσωτερικών αναζητήσεών τους, σήμερα πηγαίνουν πούλμαν που μεταφέρουν ευρωπαίους συνταξιούχους ή Αμερικανούς από κρουαζιερόπλοια.

• Ο επιμένων ελληνικά

Επιδεικνύει εξαιρετική αδιαφορία για τις ξένες χώρες διότι «εμείς διαθέτουμε την καλύτερη χώρα του κόσμου» και λοιπά στερεότυπα (πεποιθήσεις όλων των λαών ανεξαιρέτως). Αν όμως τύχει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, καθόλου δεν ενδιαφέρεται να γνωρίσει την εκεί κουλτούρα αλλά αναλώνεται σε ατέρμονες συγκρίσεις ­ «εμείς δεν είμαστε ρομπότ σαν αυτούς» ­ και από τη δεύτερη ημέρα του ταξιδιού του νοσταλγεί το ελληνικό φαγητό σαν να υποφέρει από στερητικό σύνδρομο ­ «φοντύ, τι είναι αυτό; Δεν έχει τυρόπιτα;». Στο τέλος γίνεται εμφανές ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο αποφάσισε να πάει στη συγκεκριμένη χώρα είναι για να κάνει ψώνια ­ επειδή εκεί είναι φθηνότερα, όχι καλύτερα. Χαρακτηριστικό του είναι ότι, αν επισκεφθεί το Βρετανικό Μουσείο ή το Λούβρο, ρίχνει σκοτεινές ματιές στους διπλανούς του (οι οποίοι μάλλον είναι και αυτοί τουρίστες) και φωνάζει: «Κλέφτες. Αυτά ήταν δικά μας και μας τα πήρατε».

Γιατί να τον συναναστραφείτε: Διότι γνωρίζει καλά τις κρυμμένες ομορφιές της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδας και όχι μόνο τη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Διότι θα πάτε στην Αίγυπτο, μία χώρα στην οποία δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάθε τρεις και λίγο ότι«όταν εμείς κτίζαμε την Ακρόπολη, εσείς ήσασταν ανεβασμένοι στα δέντρα».

Γιατί να τον αποφύγετε: Διότι, ενώ βρίσκεται στο Λονδίνο, επιμένει να τρώει καθημερινά σε ελληνικό εστιατόριο και να διασκεδάζει στο «Ελιζέ» (στα λονδρέζικα μπουζούκια). Διότι μόλις συναντήσει άλλον Ελληνα (σπάνιο πράγμα στο Λονδίνο), του δίνει γνωριμία και επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά τα γνωστά αποτελέσματα των συγκρίσεων μεταξύ των δύο χωρών.